"> Lights Out، یا همون "وقتی چراغا خاموش میشه" خودمون، یه فیلم ترسناک خیلی جمع و جور و خوش‌ساخته که انصافاً ارزش دیدن داره. داستان از یه فیلم کوتاه با همین اسم اومده، یعنی کارگردانش، دیوید اف. سندبرگ، اول یه فیلم کوتاه چند دقیقه‌ای ساخته بود که خیلی سر و صدا کرد، بعدش انگار هالیوود خوشش اومد و گفت بیا اینو بلندش کنیم! خب، داستانش درباره یه روحه، یه جورایی... اسمش دایاناست و فقط وقتی چراغ خاموشه پیداش میشه. ایده‌ش خیلی ساده‌ست ولی خیلی خوب ازش استفاده کردن. تصور کن، تو خونه‌ای و یه چیزی تو تاریکی کمین کرده، به محض اینکه چراغ روشن میشه غیب میشه! خیلی استرس‌زاست، نه؟ مخصوصاً اگه مثل من از تاریکی یه کم می‌ترسی! بازیگرای فیلم هم خوب از پس نقشاشون براومدن. ترسا پالمر نقش خواهر بزرگه رو بازی میکنه که خیلی مصممه از برادر کوچیکش محافظت کنه. ماریا بلو هم نقش مادرشونو بازی میکنه که یه جورایی با این روح ارتباط داره و مشکلاتی داره. بچه بازیگر فیلم، گابریل بیتمن هم خیلی خوبه و قشنگ ترس و نگرانی رو نشون میده. فیلم خیلی کم‌خرجه، یعنی با حدود 5 میلیون دلار ساخته شده، ولی فروشش نزدیک 150 میلیون دلار بوده! این نشون میده با یه ایده خوب و یه کارگردانی درست میشه فیلم ترسناک درست و حسابی ساخت که هم بترسونه هم پول دربیاره. خیلی از منتقدها هم از فیلم خوششون اومده بودن و تعریف کرده بودن، مخصوصاً کارگردانی و بازی‌ها رو. یه نکته جالب دیگه هم اینکه جیمز وان، که کارگردان فیلم‌های کانجورینگ و اینسیدیوسه، تهیه‌کننده این فیلم بوده. خب معلومه وقتی اسم جیمز وان میاد، یه جورایی خیال آدم از ترسناک بودن فیلم راحت میشه! انگار یه مهر تایید ترسناک بودن زده روش! البته خب، فیلم بی‌نقص هم نیست. بعضی‌ها میگن فیلمنامه یه جاهایی لنگ میزنه و خیلی کلیشه‌ای میشه. مثلاً یه سری جامپ اسکر (همون ترسوندن‌های یهویی) داره که خب، دیگه یه کم تکراری شده. یا مثلاً بعضی‌ها آخر فیلم رو دوست نداشتن و میگن یه جورایی داره خودکشی رو ترویج میده، که خب کارگردان اومده توضیح داده و گفته منظورش این نبوده و فیلم اصلا درباره افسردگی بوده و اینا. در کل، اگه دنبال یه فیلم ترسناک جمع و جور و سرگرم‌کننده می‌گردی که چند شب چراغ اتاق‌خوابتو روشن بذاری، Lights Out انتخاب خوبیه. یه ترسی داره که بیشتر روانی و توهمی‌ه، نه اون ترس‌های خشن و خون و خون‌ریزی. به نظر من که ارزش یه بار دیدن رو حتماً داره، مخصوصاً تو یه شب تاریک و ساکت! فقط قول بده بعدش به من فحش ندی اگه از ترس خوابت نبرد! 😉